The Green March: In de lijn van een lange dynastie
HIBAPRESS-RABAT-CI
Z.M. wijlen koning Hassan II keert meerdere malen terug naar de lange epische geschiedenis van zijn dynastie, die hij voortdurend verwart met de geschiedenis van Marokko en het Marokkaanse volk. Er is maar één verhaal: dat van de heldendaden van zijn voorouders, sinds Moulay Ismaïl natuurlijk, maar daarbuiten.
Deze episode, meerdere malen aangehaald in La Marche verte, wordt door Pierre Berthier gepresenteerd als “een grondlegende mythe” van de Marokkaanse geschiedenis. Meer recentelijk, in 1876, ondernam Moulay Hassan I een “Mhalla” (expeditie), die leek op een triomftocht naar het zuiden van Marokko, waarbij hij zijn soevereiniteit in deze regio bevestigde, en in 1958 hield Mohammed V een toespraak voor M' Hammid, vlakbij de Algerijnse grenzen en verklaren: “Wij verkondigen plechtig dat Wij Onze actie voor de terugkeer van onze Sahara zullen voortzetten, binnen het kader van respect voor Onze historische rechten en in overeenstemming met de wil van zijn inwoners”.
Zo voltooit koning Hassan II het werk van zijn vader, de Bevrijderkoning, die de strijd voor nationale onafhankelijkheid belichaamde en hem als erfenis de rest van het grondgebied naliet om van buitenlandse controle te worden bevrijd. Hij sluit zich aan bij de lijn van de Alawitische koningen die vochten om het koninkrijk te bevrijden van alle indringers, en de fundamenten legden voor een moderne staat, die de militaire macht versterkte om “bled el-makhzen” te beschermen tegen aanvallen van “bled es -siba”.
Hoewel de Groene Mars een vreedzaam karakter heeft, doet de organisatie ervan denken aan de ‘harka’, deze strafexpeditie waarmee de soevereinen dissidentie sanctioneerden, waarbij de Sahrawi’s die zich bij het Polisario hadden aangesloten, werden beschouwd als Marokkaanse dissidenten die tot de ‘bled es-siba’ behoorden.
